Rijnhard Schregardus is een gedreven en een zoekend kunstenaar. Hij vernieuwt zich voortdurend. Naast het schilderen is hij de laatste jaren ook intensief bezig met keramiek.
Hij heeft langdurig op het platte vlak gewerkt. Maar door de beperking daarvan greep hij ook naar ruimtelijke objecten. Het werden kamerschermen, dozen, zetels, ramen of voorwerpen waar de kijker graag zelf een naam voor bedenkt. Rijnhard vindt het eigen van de mens om te spelen met de materie. Al lang voor de jaartelling maakten mensen immers dingen van klei, werden er inscripties en schhilderingen op muren gebruiksvoorwerpen aangebracht. Dat ging vaak niet rationeel. De hele mens is daarbij betrokken. Voor Schregardus is dat spel nog een dagelijkse werkelijkheid. Hij keert er steeds weer naar terug en boetseert nog altijd graag met kleine stukjes klei. Het is een soort tegenpool ook voor het consumeren waar onze tijd zo door gedreven wordt. Dat raakt hem bijzonder. “Je voelt het onraad dat in de lucht hangt”, zegt hij erover. Schregardus’ thema’s zijn vaak ontleend aan en geïnspireerd op de klassieke koudheid. Ovidius, mythen, sagen en overleveringen. Ook spreekwoorden en gezegden kom je als inscripties in zijn werk tegen. De mythische achtergrond gaat hier en daar over in mythes die in het werk zelf lijken te ontstaan. Of zich naar aanleiding van het zien van het werk bij de kijker zelf gaan voordoen.